آثار ادبیات کلاسیک فراتر از مرز زمان و مکان معنا می‌شوند
به گزارش لیزنا، بر اساس گزارش روابط عمومی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، پس از بررسی موضوع ادبیات عامه‌پسند در چهارمین نشست آثار خواندن، پنجمین جلسه از این سلسله نشست‌ها با بررسی کتاب‌های «چرا باید کلاسیک‌ها را خواند؟» نوشته ایتالو کالوینو و ترجمه آزیتا همپارتیان، «با و بی‌تکلف» و «رمان‌نویس ساده‌نگر، رمان‌نویس اندیشمند» نوشته اورهان پاموک با ترجمه عین‌الله غریب و علیرضا سیف‌الدینی، به موضوع «ادبیات کلاسیک» اختصاص یافت.
این نشست در تاریخ ۲ آذرماه با حضور یزدان منصوریان، عضو هیأت علمی دانشگاه خوارزمی؛ محمد جوهرچی، مدیرکل پژوهش؛ مهدیان پور، مشاور معاون توسعه کتابخانه‌ها و کتابخوانی؛ پارسا، سرپرست اداره آموزش نهاد؛ شیروانی، رئیس اداره تولید محتوای اداره کل منابع نهاد و جمعی از کتاب‌داران در سالن اجتماعات کتابخانه مرکزی تهران (پارک شهر) برگزار شد.
منصوریان، عضو هیأت علمی دانشگاه خوارزمی، با پرداختن به کتاب «چگونه باید کلاسیک‌ها را خواند» در خصوص نویسنده این اثر گفت: «ایتالو کالوینو پیش از آنکه نویسنده باشد، خواننده‌ای خلاق، خودآموز و خوش‌ذوق است؛ وی پس از سال‌ها غوطه‌وری در دنیای ادبیات و هم‌زیستی با کتاب به بصیرت و شناختی عمیق از جریان‌ها، گفتمان‌ها و سبک‌های ادبی رسید و نهایتاً در موجزترین شکل ممکن، دقیق‌ترین گزاره‌ها را همراه با شواهد مرتبط ارائه کرد. درواقع تسلط کالوینو بر نویسندگان حوزه ادبیات کلاسیک، ویژگی بارز این کتاب است؛ وی با شناخت کافی از نویسنده و اثر او، به‌خوبی قادر به تحلیل است؛ برای مثال کالوینو درباره همینگوی می‌گوید:«قهرمان همینگوی می‌خواهد خود را در اعمالش بشناسد؛ در مجموعه حرکات خودش باشد؛ در انتخاب فنی دستی یا درهرحال عملی، می‌کوشد هیچ مسئله دیگری، هیچ تعهدی جز انجام خوب یک کار نداشته باشد؛ خوب ماهی گرفتن، خوب شکار کردن، منفجر کردن یک پل، نگاه کردن به صحنه گاوبازی، همان‌گونه که باید به آن نگریست؛ اما در پیرامون همیشه چیزی هست که می‌خواهد از آن بگریزد، احساس بیهودگی همه‌چیز، نومیدی، شکست، مرگ؛ او بر رعایت دقیق قانون خود متمرکز می‌شود و رعایت این قواعد ورزشی که احساس می‌کند لازم است در هرجایی با ورود قواعد اخلاقی استیلا یابد؛ حال چه در جدال با یک کوسه باشد، چه در موقعیت تحت محاصره فالانژیست ها.»
