در ایران از سوی مسیحی ها خصومت و خشونتی به دیگر ادیان وجود نداشت
به گزارش روابط عمومی موسسه خانه کتاب، این کتاب در تلاش برای گنجاندن تاریخ اجتماعی مسیحیان شامات شرقی در محور داستان امپراتوری ایران، پایداری و استقامت یک امپراتوری متشکل از فرهنگ های ناهمگون در طی ۴ قرن را به تصویر می کشد.
در ابتدای این نشست ضمن توضیح درباره کتابش گفت: آن چیزی که من را به نوشتن کتاب علاقمند کرد این بود که زرتشتیت با مسیحیت در یک راستا نبودند و زرتشتیت قدرتش را با پیشرفت مسیحیت از دست داد و مسیحیت بدون اینکه ضربه ای به زرتشتی ها وارد کند گسترده شد.
وی ادامه داد: در گذشته، امپراتوری ایران زرتشتی بود و کلمه ایران‌شهر از اساس یک کلمه زرتشتی بود. پس این مبحث فقط مساله نظری نیست بلکه باید در عمل هم به آن بپردازیم. موبدان مسیحی وظیفه داشتند مالیات و عدالت را در جامعه برقرار کند و این کار را در کلیسا هم انجام می دادند. پرسشی که اینجا مطرح می‌شود این بود که رویکرد موبدان زرتشتی در حکومت امپراتوری نسبت به مسیحیان چگونه بود؟
برگزیده جایزه
کتاب سال بیان کرد: زرتشتیان تلاش می کردند مسیحیان را از بین ببرند و این
کار کاملا غلطی بود. در این کتاب در سه مرحله به خشونت پرداخته شده است؛
مرحله نخست وقتی است که زرتشتی‌ها به معابد مسیحیت حمله می‌کنند و سعی
می‌کنند آنجا را به کلیسا تبدیل کنند. دومین مرحله زمانی است که مسیحیان
پرداخت مالیات خودداری می‌کنند و سومین مرحله، تغییر مذهب از زرتشتی به
مسیحیت است.
ارنست پین گفت: این خشونت‌ها در کل سیستم مسیحیت وجود داشته است. مسیحیان در هزاره اول حملات زیادی به دین های رقیب و معابد آنها از جمله یهودی‌ها کردند اما در ایران از سوی مسیحی ها خصومت و خشونتی به دیگر ادیان وجود نداشت. باور ما این است که مسیحیان سعی می کردند ادیان دیگر را به تغییر دعوت کنند اما این رویداد ها در ایران دیده نمی شود.
این پژوهشگر با اشاره به نمونه‌های تاریخی از مسیحیانی که به ایران تبعید شده‌اند گفت: گروهی از مسیحیان از امپراتوری روم به کرمانشاه تبعید شدند و در داستانی آمده که آنها چگونه خود را با شرایط زندگی وفق دادند. این مسیحیان هویت محلی برای‌شان مهم بود و به‌دنبال به‌دست‌آوردن آن بودند اما از آنجا که اصلیت ایرانی نداشتند تلاش می‌کردند که هویت خود را این‌گونه تعریف کنند پس آنها خودشان را با فرقه جدید مرتبط کردند و عبادات خودشان را در بیستون انجام می‌دادند.
ریچارد پین، مورخ ایران اواخر باستان است. تحقیقات وی عمدتا بر محور امپراتوری ایران، به ویژه قابلیت امپراتوری ایران(ساسانی) در آمیزش موفق اجتماعی، فرهنگی و جغرافیایی جمعیت های مختلف است.
همچنین وی علاقمند به تاریخ اجتماعی جوامع مسیحی و زرتشتی در اوایل جهان اسلام، تعاملات خاور نزدیک با آسیای مرکزی و میانه و مطالعه تطبیقی امپراتوری های باستانی خاور نزدیک و مدیترانه است.
او برنده جایزه بلیس بوده و به خاطر کتاب وضعیتی از آمیختگی از انجمن فلسفی آمریکا، انجمن بین المللی مطالعات ایرانی و آکادمی آمریکایی دین جوایزی دریافت کرده است
