ماجرا از آنجا آغاز شد که دوره تحصیلات کارشناسی (رشته فرهنگ و معارف اسلامی) برای انجام تحقیقی در رابطه با مسائل و معضلات اجتماعی آن دوره، به کتابخانه رفتم. به محض ورود با صحنهای عجیب روبرو شدم. دو خانم کتابدار پشت میز کتابداری با میلهای بافتنی، سماوری در حال جوش، در کنارشان و کوهی از کتابهای انباشته شده روی هم در حال بافتن و بحث و گفتوگو در آن مورد بودند. جلو رفتم سلام گفتم، بدون دریافت پاسخی از آنها؛ در مورد موضوع تحقیق از آنها راهنمایی خواستم ولی آنها با تمام جدیتی که در کارشان داشتند!!!!!!!!!!!!! به من گفتند که خودت برو پیدا کن.
برای منی که اولین بار قدم به محیط کتابخانه میگذاشتم یک نوع دلزدگی از کتابخانه بوجود آمد. دیگر هیچوقت حاضر نشدم تا اتمام تحصیلاتم در دوره کارشناسی برای یافتن منابع جهت انجام تحقیقاتم به کتابخانه بروم. پس از اتمام دوره کارشناسی به هر ادارهای برای یافتن کار سر زدم تا اینکه در اداره ارشاد قول مساعد برای کار دادند. مدیریت اداره گفتند که شما میتوانید در کتابخانه مشغول به کار شوید. با شنیدن این جمله گویی آواری بر سر من خراب شده و تمام خاطراتم در مورد کتابخانه دوباره زنده شد. علیرغم میل باطنی به دلیل احتیاج به این شغل پیشنهاد را پذیرفتم.
خوب به خاطر دارم اولین روزی که میخواستم به کتابخانه بروم خیلی دلسرد و مأیوس بودم با ورود به کتابخانه و معرفی خود به عنوان کتابدار جدید با استقبال خوب همکارانم روبرو شدم آنها مرا با بخشهای مختلف و چگونگی انجام کارها آشنا نمودند و من در آن زمان بود که متوجه شدم کار کتابداری خیلی فراتر از بافتن و صحبت کردن در مورد چگونه بافتن میباشد.
اکنون که این مطالب را مینویسم با ورود به مقطع کارشناسی ارشد و آشنایی با اساتید خوب دانشگاه شهید بهشتی، به شغلی که از سر اجبار انتخاب کردم افتخار میکنم و عاشقانه از لحظه به لحظه انجام دادن وظایفش لذت میبرم، با عشق و علاقه مراجعین را به منابع مورد نیازشان راهنمایی میکنم با کودکان ارتباط دوستانهای برقرار مینمایم تا در آمدن به کتابخانه رغبت و تمایل بیشتری داشته باشند. چه خوب میشد که نه تنها در شغل کتابداری بلکه در تمام مشاغل با احساس مسئولیت بیشتری به انجام وظایف خویش بپردازیم.
هدف از انتخاب کتاب خرقه، تعداد بسیار زیاد
علاقمندان به مطالعه آن در کتابخانه بود. همین امر انگیزهای شد تا خودم
نیز به مطالعه آن بپردازم و بسیار جذب این کتاب شوم.
